Occitan

Etimologia

Del latin bucca « gauta ».

Prononciacion

/ˈbuko/

França (Bearn) : escotar « boca »

Sillabas

bo | ca (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
boca bocas
[ˈbuko] [ˈbukos]

boca femenin

  1. Orifici del començament del tub digestiu, situat subre la cara.
    Sus sa boca, niu de potons
    L'enveja vai cridant famina. (Pau Froment, Flor d'Estiu dins A travèrs règas?)
  2. Geog. Embocadura d'un flum.
    Lei Bocas de Ròse.
  3. fig. Tota mena d'orifici que permet d'i metre de causas.
    La boca del forn.

Derivats

Traduccions

Orifici sobre la cara