dire

Occitan

Etimologia

Del latin dīcĕre.

Prononciacion

/ˈdiɾe/, /ˈdiɾe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « dire »

Sillabas

di | re

Vèrb

dire

1. Exprimir gràcias al lengatge.
2. Significar.

Variantas dialectalas

• díder (gascon)
• díser (gascon)

Mots aparentats

• benediccion
• diccion

Expressions e Locucions

• Es a dire
• Valent a dire
• Es per de dire de
• Dire de òc, dire de non

Traduccions

alemand: sagen (de) anglés: to say (en) catalan: dir (ca) chèc: říkat (ca) imperfectiu, říci (cs) perfectiu espanhòl: decir (es) francés: dire (fr)

italian: dire (it) polonés: mówić (pl) imperfectiu, powiedzieć (pl) perfectiu portugués: dizer (pt) romanés: a zice (ro), a spune (ro) sicilian: diri (scn), dìciri (scn) ucraïnian: сказати (uk)

se dire vb. pronom.

1. Se sonar, balhar un nom.

Cossí te dison? me dison Joan.

Sinonims

• se sonar
• s'apelar
• se nomenar

Traduccions

alemand: heißen (de) anglés: to be called (en) catalan: dir-se (ca)

espanhòl: llamarse (es) francés: s'appeler (fr) italian: chiamarsi (it)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	dire
Gerondiu	disent
Participi passat
	singular			plural
masculin	dich dit			diches dits
femenin	dicha dita			dichas ditas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	disi	dises	ditz	disèm	disètz	dison
Imperfach	disiái	disiás	disiá	disiam	disiatz	disián
Preterit	diguèri	diguères	diguèt	diguèrem	diguèretz	diguèron
Futur	dirai	diràs	dirà	direm	diretz	diràn
Condicional	diriái	diriás	diriá	diriam	diriatz	dirián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	diga	digas	diga	digam	digatz	digan
Imperfach	diguèssi	diguèsses	diguèsse	diguèssem	diguèssetz	diguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	diga !	—	digam !	digatz !	—
Negatiu	—	digas pas !	—	digam pas !	digatz pas !	—
Nòtas

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
dire	dires
[ˈdiɾe]	[ˈdiɾes]

dires masculin

1. Çò qu’una persona ditz o diguèt en concrèt.
2. Causa dicha, presa de paraula.

Variantas dialectalas

• díder (gascon)
• díser (gascon)