Occitan

Etimologia

D'un latin morsicare qu'a remplaçat dins qualques airals mŏrdere. Comun al catalan mossegar o a l'italian morsicare.

Prononciacion

/museˈɣa/

Sillabas

mos | se | gar (3)

 Vèrb

mossegar

  1. Agantar e sarrar amb las dents per far mal o manjar.

Derivats

Sinonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu mossegar
Gerondiu mossegant
Participi passat
singular plural
masculin mossegat mossegats
femenin mossegada mossegadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mossegui
mossegue[N 1]
mossegas mossega mossegam mossegatz mossegan
Imperfach mossegavi mossegavas mossegava mossegàvem mossegàvetz mossegavan
Preterit mosseguèri mosseguères mosseguèt mosseguèrem mosseguèretz mosseguèron
Futur mossegarai mossegaràs mossegarà mossegarem mossegaretz mossegaràn
Condicional mossegariái mossegariás mossegariá mossegariam mossegariatz mossegarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mossegue mossegues mossegue mosseguem mosseguetz mosseguen
Imperfach mosseguèssi mosseguèsses mosseguès
mosseguèsse
mosseguèssem mosseguèssetz mosseguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu mossega ! mosseguem ! mossegatz !
Negatiu mossegues pas ! mosseguem pas ! mosseguetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

D'un latin morsicare.

Prononciacion

/musəˈɣa-ca/ (oriental), /moseˈɣaɾ/ (valencian)

Espanha (Manresa) : escotar « mossegar »

 Vèrb

mossegar

  1. Mòrdre.