Teules vièlhs

Occitan

Etimologia

Del latin tēgŭla.

Prononciacion

/ˈtewle/

Sillabas

teu | le (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
teule teules
[ˈtewle] [ˈtewles]

teule masculin

  1. Pèça de tèrra cuècha que servís per cobrir la part superiora dels abitatges.
    Una nuòch mai escura que la nuòch s'èra enclausa tot a son entorn. Aviá begut, avalit las parets, los teules, l'ostau, lo cloquièr vesin, las oras, lo vilatge, los sèrres, las planas, la tèrra tota, e fins a las ensenhas de la nuòch (Max Roqueta, "La darrièra lèbre" dins Verd Paradís II).

Derivats

Locucions

Traduccions