colon

Occitan

Etimologia

(nom 1) Del latin colonus « païsan, agricultor, bordièr,abitant », del vèrb latin colere « cultivar »

(nom 2) Del latin colon del grèc ancian κόλον, kólon « membre, extremitat, colon ».

(nom 3) Del latin colon del grèc ancian κῶλον, kôlon « extremitat ».

Prononciacion

/kuˈlu/, /kuˈlu/, /kuˈlũⁿ/, /kuˈlũⁿ/

França (Bearn) : escotar « colon »

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
colon	colons
[kuˈlu]	[kuˈlus]

colon masculin, (equivalent femenin: colona)

1. (Antiquitat) Ocupant d’una tèrra colonizada.
2. Membre d’una colonia de la competéncia d’un Estat colonial, que trabalha la tèrra, qu'es militar o comerçant, etc.
3. (istòria contemporanèa) (analogia) Ocupant israelian, fòra de las frontièras oficialas d'Israèl, de tèrras dins los territòris devoluts a la Jordánia pels accòrdis de 1948.
4. (drech) Meitadièr que la renda se paga en natura.

Traduccions

alemand: Siedler (de) anglés: colonist (en), settler (en) basc: catalan: colon (ca)

espanhòl: colono (es) francés: colon (fr) italian: colonista (it) portugués: colono (pt)

Nom comun 2

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
colon	colons
[kuˈlu]	[kuˈlus]

colon masculin

1. (Anaromia) Aquel dels intestins grosses que seguís lo cecum.

Sinonims

• tripa mestra

Traduccions

alemand: Grimmdarm (de) ; Kolon (de) anglés: colon (en) basc: catalan: còlon (ca)

espanhòl: colon (es) francés: côlon (fr) italian: colon (it) portugués: colono (pt)

Nom comun 3

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
colon	colons
[kuˈlu]	[kuˈlus]

colon masculin

1. (Ponctuacion) Los dos punts.

Anglés

Etimologia

(nom 1) Del latin colonus « païsan, agricultor, bordièr,abitant », del vèrb latin colere « cultivar »

(nom 2) Del latin colon del grèc ancian κόλον, kólon « membre, extremitat, colon ».

(nom 3) Del latin colon del grèc ancian κῶλον, kôlon « extremitat ».

Prononciacion

RU /ˈkəʊlən/, /ˈkəʊlən/, /ˈkəʊ.lɒn/, /ˈkəʊ.lɒn/, EUA /ˈkoʊlən/, /ˈkoʊlən/

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
colon	colons

colon

1. Persona que trabalha la tèrra
2. Colon, especialament dins las colonias francesas.

Nom comun 2

colon

1. (Anaromia) colon ^(oc).

Nom comun 3

colon

1. (Ponctuacion) Los dos punts.

Catalan

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « colon »

Etimologia

Del latin colonus « païsan, agricultor, bordièr,abitant », del vèrb latin colere « cultivar »

Prononciacion

oriental /kuˈɫon/, /kuˈɫon/, occidental /koˈɫon/, /koˈɫon/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
colon	colons

colon

1. colon ^(oc)

Espanhòl

Prononciacion

Colómbia (Cartagena) : escotar « colon »

Etimologia

(nom 1) Del latin colon del grèc ancian κόλον, kólon « membre, extremitat, colon ».

(nom 3) Del latin colon del grèc ancian κῶλον, kôlon « extremitat ».

Prononciacion

RU /ˈkolon/, /ˈkolon/

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
colon	colónes

colon

1. (Anaromia) colon ^(oc).

Nom comun 2

colon

1. (Ponctuacion) Los dos punts.

Francés

Etimologia

Del latin colonus « païsan, agricultor, bordièr,abitant », del vèrb latin colere « cultivar »

Prononciacion

/kɔlɔ̃/, /kɔlɔ̃/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
colon	colons

colon

1. colon ^(oc)