Occitan

Etimologia

Del latin exemptus « accion de levar, de tirar fòra de, d'afranquir ».

Prononciacion

/et͡sˈente/, gascon /egzˈempte/, provençau /egzˈẽⁿpˈte/

Sillabas

ex|emp|te

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin exempte exemptes
[et͡sˈent] [et͡sˈents]
Femenin exempta exemptas
[et͡sˈento̞] [et͡sˈento̞s]

exempte

  1. Que, segon lo drech, un privilègi, la natura, es pas subjècte de quicòm ; qu'es pas assubjectit a quicòm.
  2. Qu'es garantit de ; qu'es preservat de ; qu'es desprovesit de, liure d'una obligacion o d'una carga

Parents

Parents

Sinonims

Traduccions


 Forma de vèrb

exempte

  1. Primièra persona del singular de present del subjonctiu de exemptar
  2. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exemptar

Francés

Prononciacion

França (Mülhausen) : escotar « exempte »

Prononciacion

/ɛɡzɑ̃t/

 Forma d'adjectiu

exempte

  1. femenin singular de exempt

 Forma de vèrb

exempte

  1. Primièra persona del singular de present de l'indicatiu de exempter
  2. Tresena persona del singular de present de l'indicatiu de exempter
  3. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exempter
  4. Primièra persona del singular de present del subjonctiu de exempter
  5. Tresena persona del singular de present del subjonctiu de exempter
  6. Segonda persona de l'imperatiu de exempter