Occitan

Etimologia

Derivat del francic *flat.

Prononciacion

/flaˈta/

 Vèrb

flatar

  1. Far las lausenjas de qualqu'un o quicòm a fin de complaire o de ne'n profechar.

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu flatar
Gerondiu flatant
Participi passat
singular plural
masculin flatat flatats
femenin flatada flatadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present flati
flate[N 1]
flatas flata flatam flatatz flatan
Imperfach flatavi flatavas flatava flatàvem flatàvetz flatavan
Preterit flatèri flatères flatèt flatèrem flatèretz flatèron
Futur flatarai flataràs flatarà flatarem flataretz flataràn
Condicional flatariái flatariás flatariá flatariam flatariatz flatarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present flate flates flate flatem flatetz flaten
Imperfach flatèssi flatèsses flatès
flatèsse
flatèssem flatèssetz flatèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu flata ! flatem ! flatatz !
Negatiu flates pas ! flatem pas ! flatetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)