Occitan

Etimologia

Del latin judicare.

Prononciacion

/d͡ʒyˈd͡ʒa/

França (Bearn) : escotar « jutjar »

Sillabas

jut | jar

 Vèrb

jutjar

  1. Se decidir per o contre quicòm.
  2. Dr. Prononciar una senténcia.

Mots aparentats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu jutjar
Gerondiu jutjant
Participi passat
singular plural
masculin jutjat jutjats
femenin jutjada jutjadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present jutgi
jutge[N 1]
jutjas jutja jutjam jutjatz jutjan
Imperfach jutjavi jutjavas jutjava jutjàvem jutjàvetz jutjavan
Preterit jutgèri jutgères jutgèt jutgèrem jutgèretz jutgèron
Futur jutjarai jutjaràs jutjarà jutjarem jutjaretz jutjaràn
Condicional jutjariái jutjariás jutjariá jutjariam jutjariatz jutjarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present jutge jutges jutge jutgem jutgetz jutgen
Imperfach jutgèssi jutgèsses jutgès
jutgèsse
jutgèssem jutgèssetz jutgèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu jutja ! jutgem ! jutjatz !
Negatiu jutges pas ! jutgem pas ! jutgetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)