logica
Occitan
Etimologia
Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).
Prononciacion
/lu'dʒi.kɔ/
lo | gi | ca (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| logica | logicas |
| [lu'dʒi.kɔ] | [lu'dʒi.kɔs] |
logica femenin
- Estudi dels procediments de rasonament, sciéncia qu'ensenha a rasonar just.
- Sens plan sanat, disposicion per rasonar just, metòde, seguida dins las idèas.
- Encadenament natural, normal, necessari dels eveniments.
- (Figurat) Biais particular de rasonar.
Parents
Derivats
Traduccions
Forma d'adjectiu
logica
- Femenin singular de logic
Italian
Prononciacion
Itàlia : escotar « logica »
Etimologia
Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).
Prononciacion
/lo'dʒi.ka/
lo | gi | ca (3)
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| logica | logicas |
| [lo'dʒi.ka] | [lo'dʒi.kas] |
Nom comun 1
logica femenin
Nom comun 2
logica femenin
Forma d'adjectiu
logica
- Feminin singular de logico.
Latin
Etimologia
Del grèc ancian λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).
Prononciacion
lo | gi | ca (3)
Nom comun
logica femenin (nominatiu) (vocatiu) (ablatiu)
Variantas dialectalas
Neerlandés
Etimologia
Del latin logicus (« rasonable »), manlèu del grèc λογικός, logikos (« rasonable, racional ») derivat de λόγος, logos(« rason », « discors »).
Prononciacion
/ˈloxika/
lo | gi | ca (3)
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| logica | logicas |
Nom comun
logica femenin