morir

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *morīre.

Prononciacion

/muˈɾi/, /muˈɾi/

França (Bearn) : escotar « morir »

Sillabas

mo | rir

Vèrb

morir

1. Acabar sa vida.

Mots aparentats

• moribond
• mòrt
• mortal
• mortalitat

Antonims

• viure

Variantas dialectalas

• murir (naut lemosin)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	morir
Gerondiu	morissent
Participi passat
	singular			plural
masculin	morit			morits
femenin	morida			moridas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	morissi	morisses	morís	morissèm	morissètz	morisson
Imperfach	morissiái	morissiás	morissiá	morissiam	morissiatz	morissián
Preterit	moriguèri	moriguères	moriguèt	moriguèrem	moriguèretz	moriguèron
Futur	morirai	moriràs	morirà	morirem	moriretz	moriràn
Condicional	moririái	moririás	moririá	moririam	moririatz	moririán
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	morisca	moriscas	morisca	moriscam	moriscatz	moriscan
Imperfach	moriguèsse	moriguèsses	moriguèsse	moriguèssem	moriguèssetz	moriguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	morís !	—	moriscam !	morissetz !	—
Negatiu	—	moriscas pas !	—	moriscam pas !	moriscatz pas !	—

Traduccions

alemand: sterben (de) anglés: to die (en) catalan: morir (ca) chèc: umřít (cs) danés: dø (da) espanhòl: morir (es) esperanto: morti (eo) francés: mourir (fr) grèc: πεθαίνω (el) islandés: deyja (is)

italian: morire (it) neerlandés: doodgaan (nl), sterven (nl) ongrés: meghal (hu), hal (hu) polonés: umierać (pl) imperfectiu, umrzeć (pl) perfectiu portugués: morrer (pt) romanés: a muri (ro) sicilian: muriri (scn) suedés: dö (sv) turc: ölmek (tr) ucraïnian: умирати (uk) imperfectiu, умерти (uk) perfectiu