Occitan

Etimologia

Del latin subvenire « acórrer al secors de ».

Prononciacion

/sybbeˈni/
escotar « subvenir »

 Vèrb

subvenir

  1. Ajudar materialament qualqu'un.

Mots aparentats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu subvenir
Gerondiu subvenent
Participi passat
singular plural
masculin subvengut subvenguts
femenin subvenguda subvengudas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present subveni subvenes subven subvenèm subvenètz subvenon
Imperfach subveniái subveniás subveniá subveniam subveniatz subvenián
Preterit subvenguèri subvenguères subvenguèt subvenguèrem subvenguèretz subvenguèron
Futur subvendrai subvendràs subvendrà subvendrem subvendretz subvendràn
Condicional subvendriái subvendriás subvendriá subvendriam subvendriatz subvendrián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present subvenga subvengas subvenga subvengam subvengatz subvengan
Imperfach subvenguèssi subvenguèsses subvenguès subvenguèssem subvenguèssetz subvenguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu subveni ! subvengam ! subvenètz !
Negatiu subvengas pas ! subvengam pas ! subvengatz pas !
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin subvenire.

Prononciacion

/subbəˈni/

 Vèrb

subvenir

  1. Subvenir.

Espanhòl

Etimologia

Del latin subvenire.

Prononciacion

/subbeˈniɾ/

 Vèrb

subvenir

  1. Subvenir.

Francés

Etimologia

Del latin subvenire.

Prononciacion

/sybvəˈniʁ/

França (Lion) : escotar « subvenir » França (Lion) : escotar « subvenir » França (Somain) : escotar « subvenir »

 Vèrb

subvenir

  1. Subvenir.