Minims

Veire tanben : minims

Escut dels Minimes

Occitan

Etimologia

Del latin minimus que los membres se consideravan coma los « mai pichons dins l'ostal de Dieu ».

Prononciacion

/miˈnims/, /miˈnims/

Nom pròpri

Minims masculin, plural

1. Brèu per òrdre dels Minims (O.M.), en latin Ordo Minimorum, un institut religiós de penitents, fondat en 1436 per sant Francés de Paula

Variantas dialectalas

• Minimes

Traduccions

alemand: Paulaner (de) anglés: Minims (en) basc: catalan: Mínims (ca)

espanhòl: Mínimos (es) francés: Minimes (fr) italian: Minimi (it) portugués: Mínimos (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin minimus que los membres se consideravan coma los « mai pichons dins l'ostal de Dieu ».

Prononciacion

/ˈmɪnɪmz/, /ˈmɪnɪmz/

Nom pròpri

Minimes masculin, plural

1. Minims ^(oc)