abituar

Occitan

Etimologia

Del latin habituare (« acostumar »), del bas latin habituari (« aver tal biais d’èsser ; èsser provesit »), vèrb passiu derivat de habitus (« costuma »)

Prononciacion

/abity'a/, /abity'a/

a | bi | tu | ar (4)

Vèrb

abituar

1. Far prene l’abitud o una abitud

s'abituar (pronominal)

1. Se meteis, prene l’abitud, una abitud
2. S'aclimatar

Sinonims

• acostumar

Parents

• abitud

Traduccions

alemand: gewöhnen (de) angewöhnen (de) anglés: to get used to (en) accustom (en) RU: acclimatise (en) EUA:acclimatize (en) catalan: habituar (ca) chèc: na espanhòl: abituar (es) estonian: francés: habituer (fr)

grèc: να συνηθίζω (el) italian: abituare (it) neerlandés: wennen (nl) aanwennen (nl) gewoon maken (nl) portugués: habituar (pt) polonés: rus: приучать (ru) suedés:

Espanhòl

Etimologia

Del latin habituare (« acostumar »), del bas latin habituari (« aver tal biais d’èsser ; èsser provesit »), vèrb passiu derivat de habitus (« costuma »)

Vèrb

[?]

a | bi | tu | ar (4)

Nom comun

abituar

1. abituar