Occitan

Etimologia

De ancora.

Prononciacion

/aŋkuˈɾa/

Sillabas

an | co | rar

 Vèrb

ancorar

  1. Agafar una nau amb una ancora.
  2. Fixar solidament.

Parents

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu ancorar
Gerondiu ancorant
Participi passat
singular plural
masculin ancorat ancorats
femenin ancorada ancoradas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present ancori
ancore[N 1]
ancoras ancora ancoram ancoratz ancoran
Imperfach ancoravi ancoravas ancorava ancoràvem ancoràvetz ancoravan
Preterit ancorèri ancorères ancorèt ancorèrem ancorèretz ancorèron
Futur ancorarai ancoraràs ancorarà ancorarem ancoraretz ancoraràn
Condicional ancorariái ancorariás ancorariá ancorariam ancorariatz ancorarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present ancore ancores ancore ancorem ancoretz ancoren
Imperfach ancorèssi ancorèsses ancorès
ancorèsse
ancorèssem ancorèssetz ancorèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu ancora ! ancorem ! ancoratz !
Negatiu ancores pas ! ancorem pas ! ancoretz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

De ancora.

Prononciacion

/əŋkuˈɾa/ (oriental), /aŋkoˈɾa/ (nòrd-occidental), /aŋkoˈɾaɾ/ (valencian)

 Vèrb

ancorar

  1. Ancorar.