Occitan

Etimologia

De badin.

Prononciacion

/baðiˈna/

França (Bearn) : escotar « badinar »

 Vèrb

badinar

  1. Dire quicòm de pas seriós, per far rire.

Sinonims

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu badinar
Gerondiu badinant
Participi passat
singular plural
masculin badinat badinats
femenin badinada badinadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present badini
badine[N 1]
badinas badina badinam badinatz badinan
Imperfach badinavi badinavas badinava badinàvem badinàvetz badinavan
Preterit badinèri badinères badinèt badinèrem badinèretz badinèron
Futur badinarai badinaràs badinarà badinarem badinaretz badinaràn
Condicional badinariái badinariás badinariá badinariam badinariatz badinarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present badine badines badine badinem badinetz badinen
Imperfach badinèssi badinèsses badinès
badinèsse
badinèssem badinèssetz badinèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu badina ! badinem ! badinatz !
Negatiu badines pas ! badinem pas ! badinetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)