bròc

Occitan

Etimologia

Del latin broccus « poncha ». Aquèl mot ven benlèu del gallés broccos, un nom del taisson, que significariá ponchut a causa de la forma de son morre ^[1]. L'analogia se trobariá tamben dins lo nom del brochet ^[2].

Prononciacion

/bɾɔk/, /bɾɔk/

França (Bearn) : escotar « bròc »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
bròc	bròcs
[bɾɔk]	[bɾɔks]

bròc masculin

1. Mena de recipient de doas quèrbas e d'un bèc versaire utilizat per posar d'aiga.
2. (lengadocian) Branca, baston.
3. (gascon) Espina.
4. (gascon) Albespin.
5. (gascon) Bruga.

Derivats

• bròc blanc
• bròc negre

Traduccions

francés: broc (fr) masculin (1), bâton (fr) masculin (2), épine (fr) femenin (3), aubépine (fr) femenin (4), bruyère (fr) femenin (5)

Referéncias

• ^[1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.
• ^[2] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions Errance.