calanca

Occitan

Etimologia

.

Prononciacion

[ka'laɳko]

França (Bearn) : escotar « calanca »

Sillabas

ca | lan | ca (3)

Nom comun

calanca femenin

1. Penjal de montanha que servís de corredor a las avalancas.
2. Pendís ensarriat d'una montanha.
3. Carrièra estrecha e penjadissa.
4. Baia pichona enrodada de ponchas rocosas.

Variantas dialectalas

• caranca
• chalancha
• charancha

Traduccions

• alemand:
• anglés: cove ^(en)[4], bay ^(en)
• catalan: calanca ^(ca)
• espanhòl:
• francés: anse ^(fr), calanque ^(fr)[4]