consentir

Occitan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

/kunseˈti/, /kunseˈti/, provençau /kũⁿseˈti/, /kũⁿseˈti/ França (Bearn) : escotar « consentir »

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. Admetre coma verai, assentir ; èsser consent.
2. Acceptar la realizacion d'una causa, tolerar, permetre.

Traduccions

alemand: zustimmen (de) anglés: consent (en), assent (en) basc: baimena (eu) catalan: consentir (ca)

espanhòl: consentir (es) francés: consentir (fr) italian: consentire (it) portugués: consentir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « consentir »

Prononciacion

Oriental: central /kunsənˈti/, /kunsənˈti/, balear /konsənˈti/, /konsənˈti/, /kunsənˈti/, /kunsənˈti/ Occidental: nord-occidental /konsenˈti/, /konsenˈti/, valencian /konsenˈtiɾ/, /konsenˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

/konsen̪ˈtiɾ/, /konsen̪ˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

França (Somain) : escotar « consentir »

Prononciacion

/konsen̪ˈtiɾ/, /konsen̪ˈtiɾ/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin consentire (« sentir ensemble, assentir »).

Prononciacion

Portugal /kõsẽˈtiɾ/, /kõsẽˈtiɾ/; Brasil /kõsẽˈtʃiɾ/, /kõsẽˈtʃiɾ/, /kõsẽˈtʃi/, /kõsẽˈtʃi/

Sillabas

con|sen|tir

Vèrb

consentir

1. consentir ^(oc)