costum

Occitan

Etimologia

D'un latin vulgar derivat del classic cōnsuētūdinem, acusatiu de cōnsuētūdō.

Prononciacion

[kusˈtym], /kusˈtym/ França (Bearn) : escotar « costum »

Sillabas

cos|tum

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
costum	costums
[kusˈtym]	[kusˈtyms]

costum masculin

1. Biais especific de se vestir amb una resson istoric o regional.
2. Vestit de teatre, de divertiment.
3. Vestit masculin format de vèsta e cauças semblablas.

Parents

• costuma

Derivats

• costumar / se costumar
• costumat / costumada
• costumièr / costumièira

Traduccions

Biais especific de se vestir alemand: Tracht (de) anglés: costume (en) basc: trajea (eu) catalan: vestit (ca)

espanhòl: vestuario (es) francés: costume (fr) italian: costume (it) portugués: traje (pt)

Travestiment alemand: Kostüm (de) anglés: costume (en) basc: mozorroa (eu) catalan: disfressa (ca)

espanhòl: disfraz (es) francés: costume (fr) italian: costume (it) portugués: traje (pt)

Vestit d'òme alemand: Anzug (de) anglés: suit (en) basc: janzki (eu) catalan: vestit (ca)

espanhòl: traje (es) francés: costume (fr) italian: completo da uomo (it) portugués: terno (pt)