Occitan

Etimologia

Del latin cribellare.

Prononciacion

/kɾiβeˈla/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « crivelar »

Sillabas

cri | ve | lar

 Vèrb

crivelar

  1. Desseparar las particulas de talhas desparièras d'una matèria polverulenta o granulosa amb un crivèl.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu crivelar
Gerondiu crivelant
Participi passat
singular plural
masculin crivelat crivelats
femenin crivelada criveladas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present crivèli
crivèle[N 1]
crivèlas crivèla crivelam crivelatz crivèlan
Imperfach crivelavi crivelavas crivelava crivelàvem crivelàvetz crivelavan
Preterit crivelèri crivelères crivelèt crivelèrem crivelèretz crivelèron
Futur crivelarai crivelaràs crivelarà crivelarem crivelaretz crivelaràn
Condicional crivelariái crivelariás crivelariá crivelariam crivelariatz crivelarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present crivèle crivèles crivèle crivelem criveletz crivèlen
Imperfach crivelèssi crivelèsses crivelès
crivelèsse
crivelèssem crivelèssetz crivelèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu crivèla ! crivelem ! crivelatz !
Negatiu crivèles pas ! crivelem pas ! criveletz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)