descendent
Occitan 
Etimologia
Del latin descendentem.
Prononciacion
[desen'den] França (Bearn) : escotar « descendent »
Sillabas
de | scen | dent (3)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | descendent | descendents |
| [desen'den] | [desen'dens] | |
| Femenin | descendenta | descendentas |
| [desen'dento̞] | [desen'dento̞s] | |
descendent
- Que davala (cap al bas).
- Que descend (que ven de quicòm).
- (informatica) (rets informatics) (telecomunicacions) Se dich de la via de transmission e de las informacions transmesas, d’una estacion espaciala cap a una terrèstra, d’un ordinator central cap a una estacion de donadas, d’un servidor cap a un utilisaire, o encara d’una estacion de basa cap a una estacion mobila.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| descendent | descendents |
| [desen'den] | [desen'dens] |
descendent masculin
- (familha) (genealogia) Persona de la meteissa familha e d'una generacion posteriora.
- (figurat) Çò que tira son origina de çò qu'existissiá de per abans.
Forma de vèrb
descendent
- Participi present de descendre
Variantas dialectalas
- deshindent gar.
Traduccions
|
.svg){kind=small}
Anglés 
Etimologia
Del latin descendentem.
Prononciacion
[dɪsɛnd.ənt]
Sillabas
de | scen | dent (3)
Adjectiu
descendent (Plural: descendents)
Catalan 
Etimologia
Del latin descendentem.
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « descendent »
Prononciacion
- Oriental: central [dəsənˈden], balear [dəsənˈdent], [dəsənˈden]
- Occidental: nord-occidental [desenˈden], valencià [desenˈdent], [desenˈden]
Sillabas
de | scen | dent (3)
Adjectiu
descendent masculin o femenin (Plural: descendents)
Nom comun
descendent masculin o femenin (Plural: descendents)
Francés 
Prononciacion
[dəsənˈden]
Sillabas
de | scen | dent (3)
Forma de vèrb
descendent