Occitan

Etimologia

Del neerlandés droog (« sec »), o de l'italian droga (« dragèa ») (benlèu del latin derogare, (seg.P. Guiraud).

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈdɾɔɣo̞/
escotar « dròga »
provençau /ˈdʀɔɡə/

Sillabas

drò|ga

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
dròga drògas
[ˈdɾɔɣo̞] [ˈdɾɔɣo̞s]

dròga femenin

  1. Potinga, produit quimic de qualitat marrida.
  2. Substància psicotròpa provocant mai sovent una dependéncia e utilizada per modificar son estat mental.
  3. (Per extension) Causa qu'intoxica, que provòca una mena de dependéncia; passatemps bravament agafaire.
  4. Causa que ten pas de valor.

Parents

Traduccions

 Forma de vèrb

dròga

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de drogar
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de drogar,