erètge

Veire tanben : eretge

Occitan

Etimologia

Del latin haereticus, manlevat al grèc ancian αἱρετικός (hairetikós).

Prononciacion

/eˈɾɛd͡ʒe/, /eˈɾɛd͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « erètge »

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « erètge »

Sillabas

e|rè|tge

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
erètge	erètges
[eˈɾɛd͡ʒe]	[eˈɾɛd͡ʒes]

erètge masculin, (lengadocian) (gascon), (equivalent femenin: eretja)

1. Relig. Persona qu'aderís a çò que d'unes sonan una eretgia.

Derivats

• eretgia

Traduccions

alemand: Ketzer (de) masculin anglés: heretic (en) catalan: heretge (ca) masculin espanhòl: hereje (es) masculin

esperanto: herezulo (eo) francés: hérétique (fr) masculin ongrés: eretnek (hu)

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	erètge	erètges
	[eˈɾɛd͡ʒe]	[eˈɾɛd͡ʒes]
Femenin	erètja	erètjas
	[eˈɾɛd͡ʒo]	[eˈɾɛd͡ʒos]

erètge masculin (lengadocian) (gascon)

1. Relig. Qu'es realtiu a una eretgia.

Variantas dialectalas

• eretic

Traduccions

alemand: ketzerisch (de) anglés: heretical (en) catalan: heretge (ca)

espanhòl: hereje (es) esperanto: hereza (eo) francés: hérétique (fr)

Referéncias

• Dicconari occitan en linha Lo Congrès