escopir
Occitan
Etimologia
Probablament del bas latin *exconspŭĕre, derivat de conspŭĕre, e aqueste de spuĕre.
Prononciacion
/eskuˈpi/
França (Bearn) : escotar « escopir »
Sillabas
es | co | pir (3)
Vèrb
escopir
- Lançar de saliva amb la boca.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
Conjugason
Lengadocian
| Infinitiu | escopir | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Gerondiu | escopissent | |||||
| Participi passat | ||||||
| singular | plural | |||||
| masculin | escopit | escopits | ||||
| femenin | escopida | escopidas | ||||
| Mòde indicatiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Present | escopissi | escopisses | escopís | escopissèm | escopissètz | escopisson |
| Imperfach | escopissiái | escopissiás | escopissiá | escopissiam | escopissiatz | escopissián |
| Preterit | escopiguèri | escopiguères | escopiguèt | escopiguèrem | escopiguèretz | escopiguèron |
| Futur | escopirai | escopiràs | escopirà | escopirem | escopiretz | escopiràn |
| Condicional | escopiriái | escopiriás | escopiriá | escopiriam | escopiriatz | escopirián |
| Mòde subjonctiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Present | escopisca | escopiscas | escopisca | escopiscam | escopiscatz | escopiscan |
| Imperfach | escopiguèsse | escopiguèsses | escopiguèsse | escopiguèssem | escopiguèssetz | escopiguèsson |
| Mòde imperatiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Afirmatiu | — | escopís ! | — | escopiscam ! | escopissetz ! | — |
| Negatiu | — | escopiscas pas ! | — | escopiscam pas ! | escopiscatz pas ! | — |
Catalan
Etimologia
Probablament del bas latin *exconspŭĕre, derivat de conspŭĕre, e aqueste de spuĕre.
Prononciacion
[əsku'pi] (oriental), [esko'piɾ] (valencian)
Vèrb
escopir