escorgar

Occitan

Etimologia

Del latin excorticare.

Prononciacion

/eskuɾˈɣa/, /eskuɾˈɣa/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « escorgar »

Sillabas

es | cor | gar

Vèrb

escorgar (lengadocian)

1. Levar la pèl d'un animal.

Derivats

• escorgadura
• escorgaire
• escòrgament

Variantas dialectalas

• escorjar (lemosin)

Traduccions

alemand: häuten (de) anglés: to skin (en)

catalan: escorxar (ca) francés: écorcher (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	escorgar
Gerondiu	escorgant
Participi passat
	singular			plural
masculin	escorgat			escorgats
femenin	escorgada			escorgadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	escòrgui escòrgue	escòrgas	escòrga	escorgam	escorgatz	escòrgan
Imperfach	escorgavi	escorgavas	escorgava	escorgàvem	escorgàvetz	escorgavan
Preterit	escorguèri	escorguères	escorguèt	escorguèrem	escorguèretz	escorguèron
Futur	escorgarai	escorgaràs	escorgarà	escorgarem	escorgaretz	escorgaràn
Condicional	escorgariái	escorgariás	escorgariá	escorgariam	escorgariatz	escorgarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	escòrgue	escòrgues	escòrgue	escorguem	escorguetz	escòrguen
Imperfach	escorguèssi	escorguèsses	escorguès escorguèsse	escorguèssem	escorguèssetz	escorguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	escòrga !	—	escorguem !	escorgatz !	—
Negatiu	—	escòrgues pas !	—	escorguem pas !	escorguetz pas !	—
Nòtas