europèu

Veire tanben : europeu

Occitan

Etimologia

Del latin medieval europaeus, del grèc ancian Εὐρωπαῖος.

Prononciacion

[ewɾuˈpɛw], /ewɾuˈpɛw/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	europèu	europèus
	[ewɾuˈpɛw]	[ewɾuˈpɛws]
Femenin	europèa	europèas
	[ewɾuˈpɛo]	[ewɾuˈpɛos]

europèu masculin

1. Qu'es relatiu a l'Euròpa.

Reviradas

alemand: europäisch (de) anglés: European (en) catalan: europeu (ca)

espanhòl: europeo (es) francés: européen (fr) italian: europeo (it)

Nom comun

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	europèu	europèus
	[ewɾuˈpɛw]	[ewɾuˈpɛws]
Femenin	europèa	europèas
	[ewɾuˈpɛo]	[ewɾuˈpɛos]

europèu masculin

1. Abitant d'Euròpa.

Reviradas

alemand: Europäer (de) masculin anglés: European (en) catalan: europeu (ca) masculin

espanhòl: europeo (es) masculin francés: Européen (fr) masculin italian: europeo (it) masculin