Romanch

Etimologia

De fümer amb lo sufix causatiu -anter.

Prononciacion

[?]

 Vèrb

fümanter (puter)

  1. Fumar quicòm, coma un aliment.

Conjugason

Puter
Infinitiu fümanter
Gerondiu fümantand
Participi passat
singular plural
masculin fümanto fümantos
femenin fümanteda fümantedas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present fümaint fümaintast fümainta fümantains fümantais fümaintan
Imperfach fümantaiva fümantaivast fümantaiva fümantaivans fümantaivas fümantaivan
Preterit fümantet fümantettast fümantet fümantettans fümantettas fümantettan
Futur fümantaro fümantarost fümantaro fümantarons fümantaros fümantaron
Condicional fümantess fümantessast fümantess fümantessans fümantessas fümantessan
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present fümainta fümaintast fümainta fümaintans fümaintas fümaintan
Imperfach fümantess fümantessast fümantess fümantessans fümantessas fümantessan
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
fümainta ! fümantè !
Nòtas