fabla

Occitan

Etimologia

deu latin fābŭla « fabla, raconte ».

Prononciacion

/ˈfabblo/, /ˈfabblo/, /'fablɔ/, /'fablɔ/

Sillabas

fa | bla

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
fabla	fablas
[ˈfabblo]	[ˈfabblos]

fabla femenin

1. Raconte relatiu a l'istòria de las religions, deus pòbles.
   • Aquela fabla dau dieu tot-poderós, guida d'un pòble unic, s'establiguèt doncas per l'escritura devèrs -550 avans J. C. - _{(Pèire Pessemessa, Lo mistèri de la Santa Trinitat, 2007)}
2. Apològue, raconte brac, sovent allegoric, en vèrs o en pròsa, qui permet d'illustrar ua morala.
   • Las fablas de Jean de La Fontaine, d'Esòp.
3. Raconte mensongèr.
   • Aqueste òmi que menteish e que'ns conta fablas.

Sinonims

• faula

Variantas dialectalas

• habla (gascon)

Derivats

• afabulacion
• afabular
• fablèl
• fablèu
• fabulista
• fabulós

Traduccions

anglés: fable (en), apologue (en) catalan: faula (ca) femenin espanhòl: apólogo (ca) masculin, fábula (es) femenin

francés: fable (fr) femenin italian: favola (it) femenin

Referéncias

• Dicod'Òc disponible sus www.locongrès.org