Catalan

Etimologia

Del latin facĕre.

Prononciacion

/fe/ (oriental), /fe/ (nòrd-occidental), /feɾ/ (valencian)

 Vèrb

fer

  1. Far.

Derivats

Francés

Etimologia

Del latin fĕrrum.

Prononciacion

/fɛʁ/

França (Vòges) : escotar « fer »

França (Lion) : escotar « fer » França (Vòges) : escotar « fer » França (Tolosa) : escotar « fer » Soïssa (Lausana) : escotar « fer » França (Canet de Rosselhon) : escotar « fer » França (Vendèa) : escotar « fer »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fer fers
[fɛʁ]

fer masculin

  1. Fèrre.

Derivats

Romanch

Etimologia

Del latin facere.

Prononciacion

[?]

 Vèrb

fer (puter)

  1. Far.

Conjugason

Puter
Infinitiu fer
Gerondiu fand
Participi passat
singular plural
masculin fat fats
femenin fatta fattas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present fatsch fest fo fains fais faun
Imperfach faiva faivast faiva faivans faivas faivan
Preterit fet fettast fet fettans fettas fettan
Futur faro farost faro farons faros faron
Condicional fess fessast fess fessans fessas fessan
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present fatscha fatschast fatscha fatschans fatschas fatschan
Imperfach fess fessast fess fessans fessas fessan
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
fo ! fainsa !  !