Occitan

Etimologia

Del latin ferire.

Prononciacion

/feˈɾi/

Sillabas

fe | rir (2)

 Vèrb

ferir vb. tr.

  1. Causar un damatge fisic o moral.

Derivats

Sinonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu ferir
Gerondiu ferissent
Participi passat
singular plural
masculin ferit ferits
femenin ferida feridas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present ferissi ferisses ferís ferissèm ferissètz ferisson
Imperfach ferissiái ferissiás ferissiá ferissiam ferissiatz ferissián
Preterit feriguèri feriguères feriguèt feriguèrem feriguèretz feriguèron
Futur ferirai feriràs ferirà ferirem feriretz feriràn
Condicional feririái feririás feririá feririam feririatz feririán
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present ferisca feriscas ferisca feriscam feriscatz feriscan
Imperfach feriguèsse feriguèsses feriguèsse feriguèssem feriguèssetz feriguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu ferís ! feriscam ! ferissetz !
Negatiu feriscas pas ! feriscam pas ! feriscatz pas !