Occitan

Del latin genus (« genre, espècia, racia, familha, origina »).

gen | re (2)

Nom comun

genre masculin

Ensemble dels èssers, o de las causas, caracterizat per un o unes trachs comuns.
- Lo genre uman es capable de tot.
(Biologia) Reng taxinomic qu'amassa mai d'una espècias qu'an de caractèrs similars.
Sòrta, biais o tipe qualificant quicòm d’abstrach o de concrèt.
- Aqueste genre d’amistiat m'agrada plan.
(Arts) Estil qu'aparten una òbra literària, artistica.
- Un roman de genre epic.
(Linguistica) (Gramatica) Categoria gramaticala destriant de biais arbitrari los mots, coma los substantius, en grops opausats dins un sistèma particular: lo masculin, lo femenin, lo neutre, l’inanimat, etc. segon la lenga considerada.
(Linguistica) (Gramatica) Mòde d’expression d’una accion al respècte del subjècte.
Anar, aparéncia d’una persona.
- Aqueste vestit lo va un genre.