idolatra
Occitan
Etimologia
- Del latin idololatres.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /iðuˈlatɾo̞/
- provençau /iduˈlatʀə/
Sillabas
i|do|la|tra
Adjectiu
idolatra masculin o femenin, (plurals: idolatras)
- (religion) Persona qu'adòra las idòlas e lor far las onors.
- (religion) Persona que fa un culte divin a d'èssers vivents o a de causas autres que d'idòlas.
- (figurat) Persona qu'ama qualqu’un amb excès, o qu'estima tròp quicòm.
Parents
Sinonims
Traduccions
|
|
Nom comun
idolatra masculin o femenin
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
idolatra | idolatras |
[iðuˈlatɾo̞] | [iðuˈlatɾo̞s] |
- (religion) Persona qu'adòra las idòlas e lor far las onors.
- (religion) Persona que fa un culte divin a d'èssers vivents o a de causas autres que d'idòlas.
- (figurat) Persona qu'ama qualqu’un amb excès, o qu'estima tròp quicòm.
Traduccions
|
Forma de vèrb
idolatra
Catalan
Prononciacion
Sillabas
i|do|la|tra
Forma de vèrb
idolatra
Espanhòl
Prononciacion
- /iðolaˈtɾa/
Sillabas
i|do|la|tra
Forma de vèrb
idolatrar
Italian
Etimologia
- Del latin idololatres.
Prononciacion
- /idoˈlatɾa/
Sillabas
i|do|la|tra
Adjectiu
idolatra masculin o femenin
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | idolatra | idolatri |
[idoˈlatɾa] | [idoˈlatɾi] | |
Femenin | idolatra | idolatre |
[idoˈlatɾa] | [idoˈlatɾe] |
Nom comun
idolatra masculin o femenin, (plural masculin: idolatri, plural femenin: idolatre)
Forma de vèrb
idolatra
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de idolatrare
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de idolatrare
Portugués
Prononciacion
Sillabas
i|do|la|tra
Forma de vèrb
idolatrar