Occitan

Etimologia

Del latin inculpare.

Prononciacion

/iŋkylˈpa/

 Vèrb

inculpar

  1. Jus. Acusar qualqu'un d'una delicte o d'un crim, per un jutge.

Variantas

Mots aparentats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu inculpar
Gerondiu inculpant
Participi passat
singular plural
masculin inculpat inculpats
femenin inculpada inculpadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present inculpi
inculpe[N 1]
inculpas inculpa inculpam inculpatz inculpan
Imperfach inculpavi inculpavas inculpava inculpàvem inculpàvetz inculpavan
Preterit inculpèri inculpères inculpèt inculpèrem inculpèretz inculpèron
Futur inculparai inculparàs inculparà inculparem inculparetz inculparàn
Condicional inculpariái inculpariás inculpariá inculpariam inculpariatz inculparián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present inculpe inculpes inculpe inculpem inculpetz inculpen
Imperfach inculpèssi inculpèsses inculpès
inculpèsse
inculpèssem inculpèssetz inculpèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu inculpa ! inculpem ! inculpatz !
Negatiu inculpes pas ! inculpem pas ! inculpetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)