indemne
Occitan
Etimologia
Del latin indemnis, compausat del prefixe privatif in- e damnum (« prejudici, domatge »)
Prononciacion
/in'ðen.ne/
in | dem | ne (3)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | indemne | indemnes |
| [in'ðen.ne] | [in'ðen.nes] | |
| Femenin | indemna | indemnas |
| [in'ðen.neɔ] | [in'ðen.nɔs] | |
indemne
- (Drech) Qu’a pas sentit de pèrda, qu'es indemnizat, desdomatjat.
- Far qualqu’un indemne.
- Sortir indemne d’un afar.
- (Mai corrent) Qu’esprova pas, qu’esprovèt pas cap de domatge.
- Pendent l'epidèmia, un tèrç de la populacion demorèt indemne.
Traduccions
Catalan
Etimologia
Del latin indemnis, compausat del prefixe privatif in- e damnum (« prejudici, domatge »)
Prononciacion
- oriental /inˈdem.ne/
- occidental /inˈdem.ne/
in | dem | ne (3)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | indemne | indemnes |
| Femenin | indemne | indemnes |
indemne
Francés
Prononciacion
Canadà (sodome et Gomorrhe) : escotar « indemne »
Etimologia
Del latin indemnis, compausat del prefixe privatif in- e damnum (« prejudici, domatge »)
Prononciacion
- oriental /ɛ̃.dɛmn/
in | dem | ne (3)
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | indemne | indemnes |
| Femenin | indemne | indemnes |
indemne