inquieta

Occitan

Prononciacion

lengadocian, gascon /iŋˈkjeto̞/, /iŋˈkjeto̞/

provencau /ĩⁿˈkjetə/, /ĩⁿˈkjetə/

Bearn : escotar « inquieta »

Forma d'adjectiu

inquieta

1. Femenin singular de inquiet.

Forma de vèrb

inquieta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de inquietar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de inquietar.

Catalan

Prononciacion

oriental /iŋkiˈetə/, /iŋkiˈetə/, occidental /iŋ.kiˈeta/, /iŋ.kiˈeta/

Forma d'adjectiu

inquieta

1. Femenin singular de inquiet.

Forma de vèrb

inquieta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de inquietar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de inquietar.

Espanhòl

Prononciacion

oriental /ĩŋˈkjet̪a/, /ĩŋˈkjet̪a/

Forma d'adjectiu

inquieta

1. Femenin singular de inquieto.

Forma de vèrb

inquieta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de inquietar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de inquietar.

Portugués

Prononciacion

Portugal /ĩˈkjɛtɐ/, /ĩˈkjɛtɐ/, Brasil /ĩkiˈɛtɐ/, /ĩkiˈɛtɐ/, /ĩkiˈɛtə/, /ĩkiˈɛtə/

Forma d'adjectiu

inquieta

1. Femenin singular de inquieto.

Forma de vèrb

inquieta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de inquietar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de inquietar.