marcas
Occitan
Etimologia
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
Prononciacion
- /mar.ko̞s/
- /maʀ.ko̞s/
Sillabas
mar | cas (2)
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| marca | marcas |
| [mar.ko̞] | [mar.ko̞s] |
Forma de nom comun
marca femenin
- Plural de marca
Forma de vèrb
marca
- Segonda persona del singular del present de l'indicatiu de marcar
Espanhòl
Etimologia
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
Prononciacion
Sillabas
mas | ca (2)
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| marca | marcas |
Forma de nom comun
marcas femenin
- Plural de marca
Forma de vèrb
marcas
- Segonda persona del singular del present de l'indicatiu de marcar
Portugués
Etimologia
D’origina germanica mark (« frontièra », « limita ») eissit de l’indoeuropèu comun *merǵ- (« frontièra », « limita »). Significa tanben « signe per marcar la frontièra » Lo tèrme es parent del neerlandés o de l’anglés mark, de l’alemand Mark, del suèc mark e del latin margo « marga ».
Prononciacion
[?] Estats Units d'America : escotar « marcas »
Sillabas
mar | cas (2)
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| marca | marcas |
Forma de nom comun
marca femenin
- Plural de marca
Forma de vèrb
marca
- Segonda persona del singular del present de l'indicatiu de marcar