metal
Occitan
Etimologia
- (nom 1) Del latin metallum « mina », del grèc ancian μέταλλον « mina, trencada »
- (nom 2) Del anglés Heavy metal
Prononciacion
- /meˈtal/
- França (Bearn) - Lengadocian : escotar « metal »
Nom comun 1
metal (lengadocian), masculin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| metal | metals |
| [meˈtal] | [meˈtals] |
- (Metallurgia) Còrs simple, lusent, de còps ductil e malleable, coma lo fèrre e l’argent, d'autres brasc, coma l’antimòni e lo bismut: se trapa dins la fonsor de la tèrra, pur, mas mai sovent unit amb d’autras substàncias, que ne forman d'oxids, de sulfurs o d’autras combinasons quimicas.
- (quimia) Nom donat a d'unes elements situats per las primièras colomnas de la classificacion periodica dels elements, amb de punts de fusion e d'ebullicion enauçats.
- (Astronomia) Quin que siá element autre que l’idrogèn e l’eli.
Variantas dialectalas
Derivats
Locucions derivadas
Traduccions
Nom comun 2
metal (lengadocian), masculin
- (Musica) Musica caracterizada per los batements vius de la batariá, los sons tòrts de las guitarras e l’utilizacion d’acordança dissonanta.
Anglés
Etimologia
Prononciacion
- general /ˈmɛtəl/
- RU /ˈmɛtɫ̩/
- EUA /ˈmɛɾɫ̩/
Nom comun
metal
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| metal | metals |
Basc
Etimologia
Prononciacion
Nom comun
metal
Espanhòl
Etimologia
Prononciacion
- /meˈt̪al/
Nom comun
metal
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| metal | metales |
| [meˈt̪al] | [meˈt̪ales] |
Portugués
Etimologia
Prononciacion
- Portugal /mɨˈtaɫ/
- Brasil /meˈtaw/
Nom comun
metal
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| metal | metais |