Occitan

Etimologia

Del latin metropolitanus, manlèu del grèc ancian μητρόπολις, mêtrópolis (« ciutat maire »), compauast de μήτηρ, mếtêr (« maire ») e de πόλις, pólis (« ciutat »).

Prononciacion

/metɾupuli'ta/

Sillabas

Me | tro | po | li | tan (5)

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin metropolitan metropolitans
[metɾupuli'ta] [metɾupuli'tas]
Femenin metropolitana metropolitanas
[metɾupuli'tanɔ] [metɾupuli'tanɔs]

metropilitan

  1. Relatiu a una metropòli, es a dire la granda vila.
  2. Qu'aparten a la metropòli, es a dire la partida d’un país ont se situa la capitala, al contrari de las colonias e territòris d’otramar.
  3. (Religion) Qu'es del ressòrt d’una metropòli, arquiepiscopal.
    • Glèisa metropolitana.
    • Sèti metropolitan.

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
metropolitan metropolitans
[metɾupuli'ta] [metɾupuli'tas]

metropilitan masculin

  1. (Transpòrt) (Per ellipsi) Ret de linhas de transpòt, sovent mai sovent sosterranh, que fa lo ligam entre diferents quartièrs d’una metropòli; mètro.
  2. (Religion) Metropolita.

Derivats

Traduccions

Anglés

Etimologia

Del latin metropolitanus, manlèu del grèc ancian μητρόπολις, mêtrópolis (« ciutat maire »), compauast de μήτηρ, mếtêr (« maire ») e de πόλις, pólis (« ciutat »).

Prononciacion

RU: /mɛtɹəˈpɒlɪtən/, USA: /mɛtɹɵˈpɑlɨtən/

Polonha (Varsòvia) : escotar « metropolitan »

Sillabas

Me | tro | po | li | tan (5)

 Nom comun

metropolitan masculin

  1. (Religion crestiana) Evèsque que ten l'autoritat sus d'autres; an arquevèsque.
  2. Abitan d'una metropòlis. [del sègle XVIII].

 Adjectiu

metropolitan

  1. (Religion crestiana) Apartenent a un sèti o provícia d'un metropolitan.
  2. De, o apertenet a, una metropòli o d'autras ciutats grandas.