minime
Occitan
Etimologia
- Del latin minimus superlatiu de parvus (« fòrça pichon », « lo mai pichon », « lo mendre », « lo mens vièlh »).
Prononciacion
/miˈnime/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | minime | minimes |
| [miˈnime] | [miˈnimes] | |
| Femenin | minima | minimas |
| [miˈnimo̞] | [miˈnimo̞s] | |
minime
- Superlatiu de pichon, qu'es fòrça pichon, fòrça pauc considerable.
- Que concernís, al respècte de l’òrdre religiòs de Sant Francés de Paula: los Minimes.
Variantas dialectalas
Sinonims
Parents
Traduccions
|
|
Francés
Etimologia
- Del latin minimus superlatiu de parvus (« fòrça pichon », « lo mai pichon », « lo mendre », « lo mens vièlh »).
Prononciacion
/minime/
Adjectiu
minime masculin o femenin, (plural: minimes)