nòstre
Occitan
Etimologia
Del latin noster.
Prononciacion
/ˈnɔstɾe/
França (Bearn) - Lengadocian : escotar « nòstre »
Adjectiu possessiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | nòstre | nòstres |
| [ˈnɔstɾe] | [ˈnɔstɾes] | |
| Femenin | nòstra | nòstras |
| [ˈnɔstɾo] | [ˈnɔstɾos] | |
nòstre (forma non articulada) masculin singular
- Possessiu de la primièra persona del plural: de nosautres, que nos aperten.
- ex:Encontrèri un amic nòstre.
- ex:Deman anarai a çò nòstre (a l'ostal nòstre)
lo nòstre (forma articulada) masculin singular
- Possessiu de la primièra persona del plural: de nosautres, que nos aperten.
- ex: Lo nòstre amic es simpatic
Pronom possessiu
Lo nòstre masculin singular
- Las formas del pronon possessiu son las meteissas que las de l'adjectiu possessiu articulat.
- ex:Lo teu ostal es pus pichon que lo nòstre