narra

Occitan

Etimologia

Del latin naris, varianta de nasus, «nas»

Prononciacion

/'naro̞/, /'naro̞/, provençau /'naʀə/, /'naʀə/

Sillabas

nar|ra

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
narra	narras
['naro̞]	['naro̞s]

narra (lengadocian), (provençau); femenin

1. Cadun dels dos traucs del nas per que unes animals coma los umans respiran e percebon las odors.

Variantas dialectalas

• nàrria (lengadocian)

Sinonims

• naritz (gascon)
• naric (gascon)
• nasic (gascon) / nasica (lengadocian)
• trauc del nas

Traduccions

alemand: Nasenloch (de), Nüster (de) anglés: nostril (en) basc: catalan: nariu (ca)

espanhòl: narina (es) francés: narine (fr) italian: narice (it) portugués: narina (pt)

Forma de vèrb

narra

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de narrar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiunafirmatiu de narrar.