objècte
 Veire tanben : objecte
|
Occitan
Etimologia
Del latin objectum.
Prononciacion
/udˈd͡ʒɛtte/
França (Bearn) : escotar « objècte »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| objècte | objèctes |
| [udˈd͡ʒɛtte] | [udˈd͡ʒɛttes] |
objècte masculin
- Causa materiala, perceptibla a la vista e a la tòca.
- Tot çò qu'es la causa, lo subjècte, lo motiu d’un sentiment, d’una passion, d’una accion.
- Filos. Çò qu'es pensat per oposicion a l’èsser pensant o subjècte.
- Gram. S’opausa al subjècte e designa la persona o la causa sus la quala se pòrta l’accion exprimida pel vèrbe.
Variantas dialectalas
- objecte (lemosin), (vivaroalpenc)