pausa
Occitan
Etimologia
Manlèu del latin pausa venent del grèc ancian παῦσις, paûsis (« cessacion »).
Prononciacion
/ˈpawzɔ/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| pausa | pausas |
| ['pawzɔ] | ['pawzɔs] |
pausa femenin
- Mesa en plaça
- Mesa en plaça, accion de plaçar sus un supòrt, de piejar quicòm
- Installacion
- Afectacion
- Moment de repaus
- Temps pendent que se repausa qualqu'un o quicòm, moment temporari d'arrèst del trabalh, moment calhat
- Actitud d'un modèl que garda una postura
- (fotografia) temps d’exposicion.
Forma de vèrb
pausa
- Tresena persona del singular al present de pausar.
Francés
Prononciacion
/poˈza/
Forma de vèrb
pausa
- Tresena persona del singular al passat simple de pauser.