privilègi
Occitan
Etimologia
- De l'anglés privilegium (« privilègi ») compausat de privus (« privat, particular ») e lex (« lei ») : « lei facha per un particular »..
Prononciacion
/pɾiβi'lɛd͡ʒi/
Sillabas
pro | vi | lè | gi (4)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| privilègi | privilègis |
| [pɾiβi'lɛd͡ʒi] | [pɾiβi'lɛd͡ʒis] |
privilègi
- Facultat balhada a un particular o a una comunautat de far quicòm o de gausir d'un avantatge que que siá avantatge qu'es pas de drech comun.
- Acte que conten la concession d’un privilègi.
- Drech, prerogativa, avantatge
- Títol a la prefeténcia, drech que la qualitat de la cresença dona a un creancièr d’èsser preferit als autres creancièrs, quitamenent ipotecaris.
- Dons naturals, de còrs o de la ment.