Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

/'rendo̞/

Sillabas

ren | da (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
renda rendas
['rendo̞] ['rendo̞s]

renda femenin

  1. Revengut, fruch d'un ben material (ostal, tèrra, ...) financièr (soma d'argent, ...) que torna al proprietari o al prestaire en pagament de l'ocupacion o de l'usatge que ne fa l'arrendaire o lo manlevaire.
    • viure de renda.

Sinonims

Parents

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « renda »

Prononciacion

[?]

Sillabas

ren | da (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
renda rendes

renda femenin

  1. revengut, renda

Espanhòl

Etimologia

Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)

Prononciacion

/ˈrãn̪d̪a/

Sillabas

ren | da (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
renda rendas

renda femenin

  1. ret, dentèla

Portugués

Etimologia

  • (nom 1) Del latin vulgar *rendita (de rendere, rendre, tornar)
  • (nom 2) De l'espanhòl renda

Prononciacion

Portugal /ˈʀẽdɐ/
Brasil /ˈɦẽdɐ/, /ˈxẽjdə/
escotar « renda »

Sillabas

ren | da (2)

 Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
renda rendas

renda femenin

  1. dentèla

 Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
renda rendas

renda femenin

  1. dentèla
  2. revengut, renda

 Forma de vèrb


renda

  1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de rendar
  2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de rendar
  3. primièra persona del singular del present del subjonctiu de render
  4. tresana persona del singular del presente del subjonctiu de render
  5. tresena persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de render