Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *repropriare.

Prononciacion

/repɾuˈt͡ʃa/

 Vèrb

reprochar

  1. Encargar qualqu'un d'una fauta.

Mots aparentats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu reprochar
Gerondiu reprochant
Participi passat
singular plural
masculin reprochat reprochats
femenin reprochada reprochadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present repròchi
repròche[N 1]
repròchas repròcha reprocham reprochatz repròchan
Imperfach reprochavi reprochavas reprochava reprochàvem reprochàvetz reprochavan
Preterit reprochèri reprochères reprochèt reprochèrem reprochèretz reprochèron
Futur reprocharai reprocharàs reprocharà reprocharem reprocharetz reprocharàn
Condicional reprochariái reprochariás reprochariá reprochariam reprochariatz reprocharián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present repròche repròches repròche reprochem reprochetz repròchen
Imperfach reprochèssi reprochèsses reprochès
reprochèsse
reprochèssem reprochèssetz reprochèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu repròcha ! reprochem ! reprochatz !
Negatiu repròches pas ! reprochem pas ! reprochetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)