Occitan

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

/reβuˈka/

 Vèrb

revocar

  1. Levar una foncion que foguèt donada a una persona, per la sanccionar.

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu revocar
Gerondiu revocant
Participi passat
singular plural
masculin revocat revocats
femenin revocada revocadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present revòqui
revòque[N 1]
revocas revoca revocam revocatz revocan
Imperfach revocavi revocavas revocava revocàvem revocàvetz revocavan
Preterit revoquèri revoquères revoquèt revoquèrem revoquèretz revoquèron
Futur revocarai revocaràs revocarà revocarem revocaretz revocaràn
Condicional revocariái revocariás revocariá revocariam revocariatz revocarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present revòque revòques revòque revòquem revòquetz revòquen
Imperfach revoquèssi revoquèsses revoquès
revoquèsse
revoquèssem revoquèssetz revoquèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu revoca ! revòquem ! revòcatz !
Negatiu revòques pas ! revòquem pas ! revoquetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

/rəβuˈka/ (Oriental central), /rəvuˈka/ (balear), /revoˈkaɾ/, /reβoˈkaɾ/ (valencian)

Espanha (Barcelona) : escotar « revocar »

 Vèrb

revocar

  1. Revocar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin revocare.

Prononciacion

/reβoˈkaɾ/

Colómbia (Cartagena) : escotar « revocar »

 Vèrb

revocar

  1. Revocar.