ruga

Òme amb de rugas sus la cara

Occitan

Etimologia

Del latin ruga.

Prononciacion

lengadocian /ˈryɣo̞/, /ˈryɣo̞/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « ruga »

provençau /ˈʀygə/, /ˈʀygə/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ruga	rugas
[ˈryɣo]	[ˈryɣos]

ruga (lengadocian), (provençau); femenin

1. Plec de la pèl.

Sinonims

• fronça (gasccon)
• froncidura (gasccon)
• plec (lengadocian)
• rufa / rafidura (lengadocian)
• ruha (gasccon)
• rupa (lengadocian), (gasccon) / arrupa (gasccon)

Traduccions

alemand: Falte (de) anglés: wrinkle (en) basc: catalan: arruga (ca)

espanhòl: arruga (es) francés: ride (fr) italian: ruga (it) portugués: ruga (pt)

Derivats

• rugat

Forma de vèrb

ruga

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de rugar.
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de rugar.

Italian

Etimologia

Del latin ruga

Prononciacion

/ˈruɡa/, /ˈruɡa/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ruga	rughe
[ˈruɡa]	[ˈruɡe]

ruga femenin

1. ruga ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin ruga

Prononciacion

Portugal /ˈʀugɐ/, /ˈʀugɐ/

Brasil /ˈɦugɐ/, /ˈɦugɐ/, /ˈxugə/, /ˈxugə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ruga	rugas

ruga femenin

1. ruga ^(oc)

Forma de vèrb

ruga

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de rugar.
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de rugar.