Occitan

Etimologia

(vèrb) (nom1) Del latin servare
(nom2) (adj) Del latin servus

Prononciacion

/ˈsɛɾβo̞/ França (Bearn) : escotar « sèrva »

 Nom comun 1

sèrva femenin

  1. Restanca, bacin
    • Emplir la sèrva d'essença.
  2. Paissièra, pesquièr
  3. serra, plantolièira
  4. resèrva, consèrva
  5. (figurat) Accion de servar, garda, conservacion

 Forma de vèrb

sèrva

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de servar
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de servar

 Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
sèrva sèrvas
[ˈsɛɾβo̞] [ˈsɛɾβo̞s]

sèrva femenin (al masculin sèrv / sèrf)

  1. Ist. Persona estacada a una tèrra apertenent a un senhor feudal e que deu cultivar.

 Forma d'adjectiu

sèrva

  1. Femenin singular de sèrv / sèrf.