sarclar

Occitan

Etimologia

Del latin sarculare, de sarculum (« sarclet »).

Prononciacion

/saɾˈkla/, /saɾˈkla/

Vèrb

sarclar (lengadocian)

1. (Agricultura, òrt) Derrabar amb un instrument talhant las malas èrbas que butan per un camp, un òrt, etc.

Variantas dialectalas

• sauclar (provençau, gascon)

Parents

• sarcla
• sarclada
• sarclador / sarclet / sarcleta
• sarclaire
• sarcladís
• sarcladura
• sarclatge

Sinonims

• bicar (lengadocian)
• picoar (gascon)
• porgar (gascon)

Traduccions

alemand: jäten (de), ausjäten (de) anglés: weed (en) basc: catalan: birbar (ca), eixarcolar (ca)

espanhòl: escardar (es), sachar (es), carpir (es) francés: sarcler (fr) italian: sarchiare (it), zappare (it) portugués: mondar (pt), sachar (pt)